Δεν το λες και μικρό πράγμα, έναν πόντο μέσα στην έδρα μιας σούπερ φορμαρισμένης ομάδας και μάλιστα σχεδόν στην εκπνοή, σαν μπασκετικό buzzer beater. Κι όμως, στο Bramall Lane, όπου παρεμπιπτόντως έχει να κερδίσει από τον Απρίλιο του 2004, η Forest έκανε μια καταπληκτική εμφάνιση και μπορούσε -για να μην πούμε όφειλε- να νικήσει. Όπως και στο αντίστοιχο 1-1 του City Ground στον πρώτο γύρο, ενώ ήταν καλύτερη δέχθηκε γκολ σε μια ανύποπτη φάση στο δεύτερο ημίχρονο, κινδύνεψε με δεύτερο και χρειάστηκε να επιστρατεύσει απίστευτα ψυχικά αποθέματα για να φύγει τουλάχιστον με τον έναν βαθμό.

Έστω κι αυτή η ισοφάριση πολύ "βαθιά" μέσα στις καθυστερήσεις, με ήρωα τον παντοτινό καλό στρατιώτη Ryan Yates, ήταν το λιγότερο που άξιζαν οι Reds από το αποψινό φα-ντα-στι-κό παιχνίδι που κράτησε όρθιο τον κόσμο στο γήπεδο κι εμάς καρφωμένους στις οθόνες μας. Όταν χάνεις πέναλτι κι έχεις και δοκάρι, όταν σε μια τόσο δυνατή έδρα κατορθώνεις και διατηρείς την κατοχή της μπάλας ως το τέλος (49-51%), όταν κάνεις περισσότερες τελικές (9-13) και κερδίζεις διπλάσια κόρνερ (6-12) από τον φορμαρισμένο αντίπαλό σου, τότε ναι, δικαιούσαι να λες α) ότι άξιζες ίσως κάτι παραπάνω από το ματς και β) ότι είσαι και με τη βούλα διεκδικητής της ανόδου. Η εμφάνιση της Forest στο Bramall Lane ήταν για 69 λεπτά σεμιναριακού επιπέδου, με εξαιρετική αλληλοκάλυψη στην άμυνα, πολύ επικίνδυνες αντεπιθέσεις και σε πολλές περιπτώσεις (όπως ας πούμε στις αρχές της επανάληψης) ποδόσφαιρο κυριαρχίας.

Όλα αυτά απέναντι σε μια ομάδα που από τις 25 Νοεμβρίου και έπειτα, όταν δηλαδή απολύθηκε ο Slaviša Jokanović και την ανέλαβε ο Paul Heckingbottom, είχε πριν από απόψε κάπου 2,8 βαθμούς μέσο όρο ανά αγώνα (εκπληκτικό το νούμερο, φανταστείτε ότι το αντίστοιχο δικό μας ήταν 1,94) και μέχρι την κεφαλιά του Yates δεν είχε δεχθεί σ' αυτό το διάστημα ούτε ένα γκολ στο γήπεδό της! Μια ομάδα γεμάτη Forest (στην αρχική ενδεκάδα ο Billy Sharp και ο Jack Robinson, στον πάγκο ο Ben Osborn, εκτός αποστολής o David McGoldrick και στο προπονητικό τιμ ο Jack Lester), που πήρε άφθονη βοήθεια από τους πρώην μας στην προσπάθειά της να μας λυγίσει, αλλά όπως είπα και πριν για 69 λεπτά την είχαμε στα σκοινιά.

Μια ομάδα που μας ανάγκασε, βέβαια, να κάνουμε τη γνωστή αλχημεία με τον Jack Colback αριστερό μπακ, αφού ο Max Lowe τής ανήκει ακόμα, αν και ψιθυρίζεται ότι το καλοκαίρι θα κάνουμε την κίνηση για να τον αποκτήσουμε. Η απουσία του Lowe και η μετακίνηση του Colback έφεραν και πάλι στο αρχικό σχήμα τον παίκτη που έμελλε να μας λυτρώσει στο τέλος. Ήταν η μοναδική αλλαγή στην ενδεκάδα, όπως και αυτή του Xande Silva η μόνη στην αποστολή σε σχέση με το ματς με τη Bristol City. Με τη γνωστή κίτρινη και πορτοκαλί εμφάνιση, οι Reds έπιασαν τον ταύρο από τα κέρατα ευθύς εξαρχής, και ήδη από τα πρώτα δευτερόλεπτα ο γκολκίπερ Wes Foderingham έπιασε δουλειά, αποκρούοντας σε κόρνερ το αριστερό σουτ του Brennan Johnson, ενώ από την εκτέλεση του James Garner o Keinan Davies, που σήμερα έπαιξε για πρώτη φορά σε όλο το ματς, κατάπιε απίστευτα χιλιόμετρα και ήταν μια διαρκώς κινούμενη απειλή, έπιασε κεφαλιά ελάχιστα πάνω από το οριζόντιο δοκάρι. 

Οι γηπεδούχοι έφτιαξαν την πρώτη τους ευκαιρία στο 16', στην κόντρα μάλιστα μετά από δικό μας κόρνερ, με τον Ethan Horvath σε ένα ακόμα σταθερότατο παιχνίδι (γνώμη μου ότι πρέπει να παίξει και τη Δευτέρα στο Κύπελλο) να αποκρούει το σουτ του Νορβηγού χαφ Sander Berge. Αλλά αμέσως (μιλάμε για αμέσως) μετά η Forest έκρυψε τη μπάλα στην επίθεση και χρειάστηκε ο Βορειοϊρλανδός διεθνής Oliver Norwood να κάνει ένα φοβερό τάκλιν στον Philip Zinckernagel την ώρα που ετοιμαζόταν να σουτάρει. Στο 23' ο διαιτητής Josh Smith δεν είδε τον Femi Seriki να τραβάει τη φανέλα του Davis που διεκδικούσε την κεφαλιά από τη σέντρα του Garner, στο 29' πάλι ο Davis αστόχησε πιεζόμενος από καλή θέση μετά από ωραία μπαλιά του Johnson και στο 33' ο Smith αυτή τη φορά δεν κατάπιε τη σφυρίχτρα όταν ο Rhys Norrington-Davies τράβηξε από πίσω και έριξε στην περιοχή τον Djed Spence, που τον είχε αποφύγει και έμπαινε από τα πλάγια. Στη βούλα έστησε τη μπάλα ο Johnson, που έχει αναλάβει τις εκτελέσεις απόντος του Lewis Grabban, αλλά κανείς δεν ξέρει τι σκέφτηκε και σούταρε κατευθείαν πάνω στον Foderingham, που το έπιασε όρθιος χωρίς να πέσει (είχε αποκρούσει πέναλτι και στον προηγούμενο εντός έδρας αγώνα των Blades με τη Blackburn, όπου η United τη γλίτωσε και με γκολ στο 95' νίκησε 1-0. Αλλά γυρίζει το χαρτί...). Η απώλεια του πέναλτι μέτρησε πολύ άσχημα στην ψυχολογία του Brennan, που σε όλο το υπόλοιπο ματς έμοιαζε με κομμένα τα φτερά. Νέος είναι, θα μάθει... Η τελευταία φάση του πρώτου ημιχρόνου ήταν στο 42' και πάλι για τη Forest, με τον Davis να επωφελείται από μια λάθος κεφαλιά προς τα πίσω, να κλέβει τη μπάλα, να μπαίνει στην περιοχή αλλά να αναχαιτίζεται από δύο αντιπάλους και να κοντράρεται πάνω στο σουτ.

Αντίδραση περιμέναμε από τους γηπεδούχους αλλά αντίδραση δεν είδαμε, και στο 58', στο δέκατο κόρνερ μας, πάλι από τον Garner, o Steve Cook, που αν και σέντερ μπακ "έχει" το γκολ στις στημένες φάσεις και έχει φτάσει αρκετές φορές πολύ κοντά στο να πετύχει το πρώτο του με τη φανέλα της Forest, σηκώθηκε με δύναμη και με κεφαλιά έστειλε τη μπάλα στο οριζόντιο δοκάρι, ενώ ο Foderingham είχε εξουδετερωθεί. Το εκπληκτικό ήταν ότι ο Zinckernagel, που κοντραρίστηκε πάνω στο ριμπάουντ με συνέπεια να βγουν οι γηπεδούχοι στην αντεπίθεση, έκανε "καπάκι" ένα διαβολικό σπριντ ως το δικό μας "D", όπου με τάκλιν που θα ζήλευε και σέντερ μπακ έκοψε τον John Fleck που ετοιμαζόταν να σουτάρει! Δεν μας έχει συνηθίσει σε τέτοια ο Δανός, που κι απόψε ήταν αρκετά απρόσεκτος και ασυγκέντρωτος. Αλλά και ο Cook επέστρεψε γρήγορα στα κανονικά του καθήκοντα, αφού στο 62' έκανε ένα εκπληκτικό τάκλιν στον Morgan Gibbs-White, που είχε σκοράρει στο City Ground εναντίον μας στις αρχές Νοεμβρίου και ήθελε να κάνει "ρεπετισιόν".

Κάπου εκεί ο Heckingbottom άρχισε τις αλλαγές, περνώντας τον Osborn που τον έβγαλε ασπροπρόσωπο και τον Daniel Jebbison που τον έκαψε! Ένα λεπτό μετά την είσοδό του, ο αγαπημένος Ben εξουδετέρωσε με την πάσα του τον Colback και επέτρεψε στον Gibbs-White να σεντράρει από δεξιά ανενόχλητος στο δεύτερο δοκάρι. Εκεί ο Joe Worrall έχασε για μία και μοναδική φορά τον Sharp, που εύκολα νίκησε στον αέρα τον Spence και με κεφαλιά έστειλε τη μπάλα στο απέναντι δοκάρι και μετά στα δίχτυα του Horvath, που ήταν αδύνατο να κάνει κάτι. Μια μέρα πριν κλείσει τα 36, ο "χοντρός από το Sheffield" είναι πάντα τζώρας και γκρινιάρης, αλλά δεν έχει ξεχάσει την τέχνη του και σκόραρε για 14η φορά φέτος. Οι Reds προσπάθησαν για την ισοφάριση στο 74', όταν ο Davis πάσαρε μέσα στην περιοχή στον Zinckernagel, αλλά ο Δανός βγήκε πολύ αριστερά, δυσκόλεψε τον εαυτό του και σούταρε με το αριστερό πολύ άστοχα. 

Μετά το γήπεδο έγειρε για αρκετά λεπτά, με τον Horvath να κάνει δύο σωτήριες επεμβάσεις στην ίδια φάση στο 75' μετά από κόρνερ, πρώτα σε κεφαλιά του Sharp και μετά σε σουτ του Ben Davies (στο ματς υπήρχαν ένας Davis, ένας Davies και ένας Norrington-Davies, συν έναν ακόμα Davies στον πάγκο της United!). Μετά το σφυροκόπημα ο Steve Cooper αποφάσισε να γυρίσει το σύστημά μας σε 4-4-2, με τον Sam Surridge στη θέση του Scott McKenna, που έχασε έτσι τα πρώτα λεπτά συμμετοχής του στο φετινό πρωτάθλημα! Αργότερα θα περνούσε και ο Alex Mighten αντί του Zinckernagel, ενώ και ο Colback, που στο 87' χτύπησε πολύ πονηρά ένα φάουλ από δεξιά αναγκάζοντας τον Foderingham να βγάλει με τα ακροδάχτυλα σε κόρνερ, βγήκε για να επανεμφανιστεί μετά από πάνω από τρεις μήνες απουσίας ο Joe Lolley. Έστω και σε ελάχιστα λεπτά, ο Joe έδειξε πολύ ορεξάτος και έτοιμος να προσφέρει. Ο Jebbison, που είχε ήδη σπαταλήσει έναν ιδανικό αιφνιδιασμό πασάροντας στο πουθενά σε κατάσταση δύο εναντίον ενός ("Να εύχεται να μη χάσει η United τη νίκη", είπε προφητικά ένας από τους σχολιαστές του Sky), στο 92' έχασε τετ α τετ λόγω Horvath και στο 95', στο 12ο κόρνερ της Forest, νικήθηκε και στον αέρα από τον Yates, που πάντα πιστός στο ραντεβού του με τη μπάλα στο ύψος της μικρής περιοχής έστειλε τη σκαστή κεφαλιά του στη δεξιά γωνία του εντελώς ανήμπορου να αντιδράσει Fotheringham, ανακουφίζοντας τους κάπου 2.700 φίλους της ομάδας που την ακολούθησαν και στο Bramall Lane και ανανεώνοντας την πίστη κάποιων στον... δίκαιο θεό του ποδοσφαίρου. Στις καθυστερήσεις επί των καθυστερήσεων δεν άλλαξε κάτι, οι Reds έσωσαν τουλάχιστον την παρτίδα και βλέπουν ακόμα το μέλλον με αισιοδοξία.

Βέβαια το ματς ήταν ένα από τα δύο που άνοιξαν την αυλαία της 36ης αγωνιστικής, οπότε ατυχώς η διαφορά μας από την εξάδα μπορεί να φτάσει ως και τους πέντε βαθμούς αύριο, αν η Luton νικήσει εκτός τη Middlesbrough στο μεταξύ τους "εξάποντο". Ο άλλος αποψινός αγώνας ήταν το πανεύκολο εντός έδρας 3-0 του "τρελού φορτηγού" Huddersfield επί της ουραγού Peterborough, τρεις μέρες πριν από την αναμέτρησή μας στο City Ground για το FA Cup (με έπαθλο μια συνάντηση εντός με τη Liverpool στα προημιτελικά μετά τη χθεσινή κλήρωση), και η αγωνιστική ολοκληρώνεται αύριο, με το παιχνίδι που ήδη αναφέραμε και επίσης τα Fulham-Blackburn, Bristol City-Birmingham, Derby-Barnsley, Hull-West Brom, Preston-Bournemouth, QPR-Cardiff, Reading-Millwall, Stoke-Blackpool και Swansea-Coventry.

Sheffield United: Foderingham, B. Davies, Egan, Robinson, Seriki (Osborn 67'), Norwood (Jebbison 68'), Fleck, Norrington-Davies, Berge, Gibbs-White, Sharp (McBurnie 84').
Forest: Horvath, Worrall, Cook, McKenna (Surridge 79'), Spence, Yates, Garner, Colback (Lolley 89'), Johnson, Zinckernagel (Mighten 85'), Davis.
Σκόρερς: Sharp 69' - Yates 95'.
Διαιτητής: Josh Smith. Κίτρινες: Robinson 32', B. Davies 51', Norrington-Davies 87', McBurnie 93' - Garner 43'.
Θεατές: 28.841.

Steve Cooper: "Όταν υπάρχει μια τόσο δραματική ισοφάριση στο τέλος είναι εύκολο να εστιάζεις σ' αυτή, όμως απόψε η ομάδα ήταν υπέροχη. Εγώ εστιάζω στο πόσο καλά παίξαμε. Η ισοπαλία ήταν το λιγότερο που αξίζαμε, αλλά είμαι πολύ περήφανος για τον τρόπο που παίξαμε και απογοητευμένος που δεν νικήσαμε. Ήμασταν μακράν η καλύτερη ομάδα, με τη μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση. Το γήπεδο ήταν κατάμεστο και η Sheffield United έχει μεγάλο βάθος στο ρόστερ της, οπότε μόνο θετικό είναι το γεγονός ότι ήρθαμε εδώ και παίξαμε τόσο καλά. Είπα στα παιδιά ότι αν συνεχίσουμε να παίζουμε έτσι, πιο πολλά ματς θα κερδίσουμε παρά θα χάσουμε". 

* Η φωτογραφία είναι από την ιστοσελίδα του καναλιού Sky Sports.