To Nottingham έριξε σήμερα τα τείχη του για τους θριαμβευτές. Όπως παλιά, δεκάδες χιλιάδες κόσμου πλημμύρισαν την Old Market Square, μπροστά στο Δημαρχείο με την περίφημη πρόσοψη αρχαιοελληνικού ρυθμού, από το μπαλκόνι της οποίας έχουν παρελάσει μεταξύ άλλων το FA Cup του 1959, το τρόπαιο του πρωταθλήματος του 1978 και τα δύο Κύπελλα Πρωταθλητριών του 1979 και του 1980 (σήμερα κλείνουν άλλωστε 43 χρόνια από τη βραδιά στο Μόναχο, όταν η Ευρώπη υποκλίθηκε για πρώτη φορά στο θαύμα της Forest και το Nottingham έγινε η πιο μικρή πόλη που ομάδα της κατακτούσε την "κούπα με τα μεγάλα αυτιά").

Η ατμόσφαιρα φυσικά ήταν καταπληκτική. Το "I just can't get enough", η επιτυχία των Depeche Mode που έγινε συνώνυμο της φετινής εκπληκτικής πορείας της ομάδας από το χείλος του γκρεμού ως την αποτίναξη μιας κατάρας 23 ετών (καμιά άλλη ομάδα δεν είχε λείψει για τόσο μεγάλο διάστημα από την Premier League), πρέπει να παίχτηκε διψήφιες φορές από τον DJ της εκδήλωσης. Άνθρωποι κάθε ηλικίας, όλοι σχεδόν ντυμένοι στα κόκκινα, χόρευαν, τραγουδούσαν, τραβούσαν φωτογραφίες, διασκέδαζαν με την ψυχή τους και τα καπνογόνα είχαν την τιμητική τους όταν οι παίκτες και οι προπονητές εμφανίστηκαν στο μπαλκόνι και τα ντεσιμπέλ χτύπησαν κι αυτά... κόκκινο. Τα drones σηκώθηκαν στον ουρανό για να απαθανατίσουν την εικόνα από ψηλά, αποκαλύπτοντας ότι το όλο θέαμα ήταν αναμφισβήτητα πολύ πιο εντυπωσιακό, για παράδειγμα, από την πρόσφατη αντίστοιχη γιορτή στο Manchester για την κατάκτηση του τίτλου από τη City. Λογικό, άλλωστε. Από τη μια ο κορεσμός, από την άλλη η δίψα...

Τα γλέντια ξεκίνησαν με την αποβίβαση κιόλας των παικτών από το λεωφορείο της ομάδας. Ο αρχηγός Joe Worrall είχε φορέσει μια φανέλα της δεκαετίας του 1990, με το όνομα και τον αριθμό του ινδάλματός του όταν μεγάλωνε Steve Chettle -ενός τίμιου σέντερ μπακ που έβαζε πάντα το κορμί του στη φωτιά και ολοκλήρωσε την καριέρα του μέσα στη δεκάδα των ποδοσφαιριστών με τις περισσότερες συμμετοχές στην ιστορία του συλλόγου- και επιδείκνυε με καμάρι το έμβλημα της Premier League στο μπράτσο. Ακολούθησαν και όλοι οι άλλοι, δίνοντας ο καθένας το σόου του, με τα γνωστά... τρελοκομεία τύπου Cafú και Brice Samba να αναλαμβάνουν βεβαίως πρωταγωνιστικό ρόλο. Μέσα σε επευφημίες πέρασαν όλοι μέσα στο Δημαρχείο και ανέβηκαν στο μπαλκόνι, όπου με την εμφάνισή τους έγινε χαλασμός. Όχι όμως σαν κι αυτόν που έγινε όταν ο Worrall, με σύγχρονη φανέλα πια, σήκωσε το κύπελλο και γέμισε ο τόπος από σερπαντίνες και πολύχρωμα χαρτάκια!

Οι παίκτες είχαν γενικά κέφια, άναψαν πούρα και έκαναν... τρελίτσες. Ο Brennan Johnson δήλωσε ότι χθες ήταν η ομορφότερη μέρα της ζωής του και ότι δεν βλέπει την ώρα να ξεκινήσει τη νέα σεζόν με τη Forest (θυμίζουμε ότι έχει ακόμα έναν χρόνο συμβόλαιο, το οποίο όμως προφανώς και θα αναπροσαρμοστεί όπως και όλων των παικτών που θα παραμείνουν). Ήταν μάλλον ο πιο μετριοπαθής, καθώς τα πανηγύρια συνήθως φέρνουν και παρατράγουδα: Ο Keinan Davis, που είναι μεν δανεικός αλλά δείχνει να απολαμβάνει με την ψυχή του τη θητεία του στο Nottingham, ξεκίνησε πετώντας στον συγκεντρωμένο κόσμο τη φανέλα του, συνέχισε με τα παπούτσια του και ευτυχώς τον σταμάτησε ο Jack Colback αλλιώς θα πετούσε και το παντελόνι του! Επίσης ο Steve Cook ίσως να μπορούσε να αποφύγει τη δήλωση που όπως καταλαβαίνετε ξεσήκωσε το πλήθος, αλλά έριξε αλάτι στην πληγή των φίλων της Huddersfield και όπως και να το κάνουμε δεν συνάδει με τους κανόνες συμπεριφοράς ενός τζέντλεμαν: "Ευχαριστούμε τον Jon Moss, φοβερός τύπος (σ.σ. δεν είπε ακριβώς αυτό, αλλά αυτό που είπε δεν γράφεται). Αγαπάμε VAR!"

Παρούσα και η ζωντανή ιστορία της ομάδας, με εκπροσώπους τον Garry Birtles και τον John McGovern, που όπως φαίνεται και στη φωτογραφία το καταχάρηκαν. Κι όμως, παρ' όλα τα τεράστια επιτεύγματά τους, σίγουρα θα συμφώνησαν με τον Βαγγέλη Μαρινάκη όταν ο συμπαθής σε όλους Colin Fray, οικοδεσπότης της εκδήλωσης, έδωσε το μικρόφωνο στον ισχυρό άνδρα του συλλόγου για να μιλήσει στον κόσμο: "Εγώ κατάγομαι από την Ελλάδα, την κοιτίδα της δημοκρατίας, μια χώρα με τεράστια ιστορία όπως όλοι γνωρίζετε. Όμως εμάς τους Έλληνες η εμμονή στην ιστορία και στο παρελθόν μάς εμποδίζει καμιά φορά να κάνουμε βήματα μπροστά και να φτιάξουμε καινούργια πράγματα. Ξέρουμε όλοι τι ιστορία κουβαλάει η Nottingham Forest, τι εκπληκτικά πράγματα πέτυχαν ο Brian Clough και οι παίκτες του. Πέρασαν όμως ήδη 42 χρόνια και δεν θέλουμε να μείνουμε εκεί. Θέλουμε να γράψουμε νέα ιστορία, για την οποία ο κόσμος μας να είναι εξίσου περήφανος".

Είπε κι άλλα πράγματα ο διοικητικός ηγέτης της Forest, δείχνοντας όμως με το προσεκτικό ζύγισμα των δηλώσεών του ότι δεν προέρχονταν αποκλειστικά από τον ενθουσιασμό της στιγμής: "Θέλουμε για του χρόνου να φτιάξουμε μια ομάδα ανταγωνιστική, που δεν θα παλέψει απλώς για να μείνει στην κατηγορία, αλλά θα βάλει δύσκολα σε όλους. Στοχεύουμε σε καλά αποτελέσματα και τρόπαια σε βάθος χρόνου. Γι' αυτό θα προσφέρουμε στον Steve Cooper όλα τα εφόδια που χρειάζεται. Όλοι μιλάνε για τα τηλεοπτικά δικαιώματα και τα χρήματα που θα πάρουμε, όμως την πρώτη χρονιά στη μεγάλη κατηγορία ποτέ δεν φτάνουν αυτά από μόνα τους. Γι' αυτό και δεν πρέπει να γίνουμε οι φτωχοί συγγενείς της Premier League. Πρέπει να αποκτήσουμε κάποιους καλούς παίκτες, που θα διαθέτουν την εμπειρία, θα γνωρίζουν καλά την κατηγορία και θα κάνουν τη διαφορά. Οι κινήσεις που θα κάνουμε θέλουν προσοχή και σωστές επιλογές". Οι φήμες ότι η Aston Villa ξαφνικά θέλει 15 εκατομμύρια για να μας παραχωρήσει τον Davis με κανονική μεταγραφή και οι Wolves 20 για να μας δώσουν τον Morgan Gibbs-White, έναν παίκτη που αντιμετωπίσαμε με... δύο φανέλες φέτος (με των "Λύκων" στο League Cup και της Sheffield United, όπου πήγε δανεικός, στο πρωτάθλημα και στα πλέι-οφ) και φέρεται να μας ενδιαφέρει (ο Cooper άλλωστε τον γνωρίζει πολύ καλά από τη Swansea και τις "μικρές" Εθνικές ομάδες της Αγγλίας) δείχνουν σε μεγάλο βαθμό τη σημασία της τελευταίας πρότασης. 

Ο ίδιος ο Cooper, φανερά συγκινημένος, είχε πάλι μια καλή κουβέντα να πει για τον κόσμο: "Σε όλους εσάς, τους φίλους της Nottingham Forest, καλωσορίσατε στην Premier League! Σε κάθε αγώνα στο City Ground, σε κάθε αγώνα εκτός έδρας, εξαντλήσατε όλα τα εισιτήρια. Κερδίσατε παντού τη μάχη της κερκίδας. Είστε οι καλύτεροι! Μαζί τα καταφέραμε όλα. Όχι μεμονωμένα κάθε παίκτης, προπονητής ή μέλος του επιτελείου της ομάδας, όλοι μαζί. Μας στηρίζει ένα μεγάλο πλήθος με πάθος και περηφάνια. Όταν παίζουμε στο City Ground, όλη η πόλη γίνεται μια γροθιά. Είναι η πιο ισχυρός δεσμός ομάδας και κόσμου που έχω δει στη ζωή μου. Και είμαι περήφανος που είμαι κομμάτι αυτής της σχέσης. Τη σημερινή μέρα δεν θα την ξεχάσω ποτέ. Η παρουσία τόσων ανθρώπων εδώ δείχνει τι σημαίνει αυτός ο σύλλογος. Φαίνεται πόσο χαίρεται ο κόσμος. Είναι σαν ο διαιτητής να σφύριξε τη λήξη πριν από δύο λεπτά. Ίσως να μην το έχουμε συνειδητοποιήσει όλοι ακόμα, αλλά θα γίνει κι αυτό. Και τότε θα ετοιμαστούμε για το νέο κεφάλαιο, που είναι η Premier League". 

* Οι φωτογραφίες είναι όλες από την ιστοσελίδα της εφημερίδας Nottingham Post.