Είχε βουίξει ο τόπος εδώ και μέρες. Η καλύτερη εμφάνιση της σεζόν, έστω για 65 λεπτά, έφερε μια ακόμα ήττα και το -όχι και τόσο... περιεκτικό- ποτήρι της διοίκησης του Βαγγέλη Μαρινάκη ξεχείλισε. Από τον Ιούλιο ο Sabri Lamouchi δεν είχε πλέον σοβαρά ερείσματα. Ακόμα και όσοι πέρσι τον αποθέωναν από την κερκίδα τον σταύρωναν στα social media. Οι μεταγραφές που έγιναν τις τελευταίες εβδομάδες δημιούργησαν πολλές αμφιβολίες για το αν ήταν δικές του ή όχι. Τον Kamil Grosicki ζήτησε πάλι σίγουρα, αλλά το θέμα δεν προχώρησε. Η στροφή σε "μπαρουτοκαπνισμένους" Βρετανούς δεν θύμιζε σε τίποτα την περσινή τακτική.

Τον πήρε η μπόρα μαζί με τον José Anigo, που αυτή τη στιγμή βρίσκεται... σε μια φυλακή της Μασσαλίας κατηγορούμενος για σύσταση συμμορίας αρκετά χρόνια πριν τον μάθουμε καν εδώ στην Ελλάδα ως προπονητή του Λεβαδειακού. Οι μεταγραφές του Ιανουαρίου, ενώ ήμασταν σε καλή θέση στη βαθμολογία και με σωστή ενίσχυση πιθανότατα θα επιτυγχάναμε από νωρίς τον στόχο που τελικά χάθηκε την τελευταία αγωνιστική, ήταν ένα μάτσο πατάτες. Ήδη ο Nuno Da Costa πήρε το δρόμο για το Βέλγιο και τη Mouscron, ενώ ο Gaëtan Bong έδωσε μόλις... ένα ημίχρονο και για τον Adama Diakhaby αναζητείται ακόμα αυτός που τον έχρισε επαγγελματία ποδοσφαιριστή. Με δυο λόγια, ο Lamouchi πλήρωσε σήμερα και κάποια σπασμένα που δεν ήταν δικά του. Και εκδιώχθηκε με μια ανακοίνωση μόλις δύο αράδων! Δίκαιο; Δε νομίζω. Θα έλεγα και στα αγγλικά, πολύ unfair από πλευράς του συλλόγου. Ούτε ένα "ευχαριστούμε", ούτε ένα "καλή τύχη". "Η Nottingham Forest επιβεβαιώνει ότι το συμβόλαιο του επικεφαλής προπονητή Sabri Lamouchi τερματίστηκε με άμεση ισχύ". Σοβαρά τώρα;

Ναι, κατηγορήθηκε για σούπερ αμυντικές τακτικές, άγχος να διατηρηθεί το 1-0 (που ελάχιστες φορές το κρατούσαμε), αδυναμία να "γυρίσει" την κατάσταση όταν μέναμε πίσω. Όλα αυτά είναι σωστά, όπως είναι σωστό και ότι έκανε πάρα πολλά λάθη, κυρίως σε διαχειρίσεις παιχνιδιών, και δεν έδειξε την απαραίτητη πυγμή που χρειαζόταν για να εμπνεύσει σεβασμό σε παίκτες που δεν τον πίστευαν πια μετά το περσινό στραπάτσο. Ήταν όμως ή δεν ήταν βάσει αποτελέσματος ο πιο επιτυχημένος προπονητής της Forest από το 2011 και έπειτα; Ελπίζω αυτό να μην το αμφισβητεί κανείς. Πιστεύαμε κι εμείς ότι είχε πρυτανεύσει η λογική και το καλοκαίρι, με το νέο συμβόλαιο 2+1 ετών, θα του δίνονταν τα περιθώρια να βρεθεί ακόμα πιο κοντά στο στόχο της ανόδου και -γιατί όχι- να τον πετύχει, αφού μάλιστα τώρα είχε και κάποια "χιλιόμετρα" στην Championship και η ομάδα ήταν "έτοιμη" και χρειαζόταν ελάχιστες προσθήκες. Οι πέντε σερί ήττες στις αρχές του 2020-'21 τον "τελείωσαν", ισοφαρίζοντας ταυτόχρονα και το αρνητικό ρεκόρ των Reds σε ξεκίνημα σεζόν που κρατούσε από το 1954-'55. Προπονητής τότε ήταν ο θρυλικός Billy Walker, και πάω στοίχημα ότι κανείς δεν σκέφτηκε καν να τον απολύσει, παρ' όλο που είχε ήδη 15 χρόνια στην ομάδα. Έμεινε, κατέκτησε το FA Cup το 1959 και υπηρέτησε τον σύλλογο ως την τελευταία του πνοή, λίγα χρόνια αργότερα...

Εδώ όμως έχουμε modern football. Άλλες εποχές, άλλα ήθη, και κυρίως από την πλευρά των πρωταγωνιστών. Αλήθεια, τι έκαναν οι παίκτες στους οποίους βασίστηκε ο Sabri για την περσινή πορεία; Πόσο τον στήριξαν, όχι μόνο με την απόδοσή τους στο γήπεδο αλλά και με την εν γένει στάση τους; Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο Tiago Silva, που για χάρη του ο Lamouchi ουσιαστικά "έθαψε" τον πιο τεχνίτη αλλά και πιο λεπτεπίλεπτο João Carvalho, ο οποίος -για να μην ξεχνιόμαστε- αποτελεί ακόμα τη μεταγραφή-ρεκόρ στην ιστορία του συλλόγου. Ο Πορτογάλος θαμπώθηκε από την περσινή επίσκεψη στην Ελλάδα και μόλις "έσκασε" η πρόταση του Ολυμπιακού δήλωσε ότι θέλει να φύγει. Προσωπικά αμφιβάλλω πολύ αν είναι τραυματίας, αλλά στην Ελλάδα βρίσκεται και θα το δούμε πολύ σύντομα. Ο Lewis Grabban, όπως ακούμε, αρκετές φορές κατέβασε μούτρα στον προπονητή που τον πίστεψε και τον βοήθησε να ξαναπάρει μπρος στην καριέρα του με μια σεζόν 20 γκολ, χρίζοντάς τον μάλιστα και αρχηγό φέτος παρά την -για μένα- ολοφάνερη ακαταλληλότητά του από πλευράς προσωπικότητας. Άκουσα ότι και ο Joe Lolley τα είχε "σπάσει" μαζί του, άγνωστο γιατί (επειδή δεν ήθελε ο Lamouchi να πάει στην Aston Villa;), αλλά γι' αυτό έχω αρκετές αμφιβολίες - δεν δείχνει τέτοιος άνθρωπος και φέτος έπαιξε και με πρόβλημα προσπαθώντας να βοηθήσει. O Sammy Ameobi, παίκτης καθαρά ψυχολογίας, ίσως να ήθελε αλλά δεν μπορούσε να στηρίξει τον προπονητή του αφού το κακό ξεκίνημα τον πήρε κι αυτόν από κάτω. Δύο παίκτες που σίγουρα θα τα έδιναν όλα γι' αυτόν, ο Matty Cash και ο Ben Watson, έφυγαν. Έμεινε μόνος. Οι παίκτες αυτοί από αύριο θα σκίζονται στην προπόνηση για να εντυπωσιάσουν το νέο τους αφεντικό. Έτσι είναι η μπάλα...

Γιατί φυσικά, πριν αλέκτωρ λαλήσει τρις, ανακοινώθηκε και ο αντικαταστάτης του Sabri. Ο Chris Hughton. Βρετανός (Ιρλανδός για την ακρίβεια), μάλλον παλαιάς κοπής (βαδίζει πλέον στα 62), όχι ιδιαίτερα θιασώτης του ωραίου ποδοσφαίρου αλλά σίγουρα μάστορας του αποτελεσματικού (για τα αγγλικά δεδομένα). Όσο και να προσπαθώ να το αποφύγω, νιώθω κάτι να με τσιγκλάει και να με βάζει σε υποψίες ότι τον είχαν έτοιμο εδώ και καιρό (δεν μπορεί να είναι τυχαία η "συλλογή" τόσων Βρετανών στις μεταγραφές, αν και θα θεωρούσα τραγικά ανήθικο να έδωσε κι αυτός κατά κάποιο τρόπο τη "συγκατάθεσή" του, ή ακόμα χειρότερα να τους πρότεινε). Ο Lamouchi έπρεπε να το περιμένει. Όταν απολύθηκε ο Martin O'Neill, ανακοινώθηκε η δική του πρόσληψη μετά από περίπου τρία τέταρτα. Πάνω κάτω αυτό ήταν το κενό διάστημα και τώρα. Δεδομένου ότι το πρωί, αν πιστέψουμε το BBC, o Sabri έκανε κανονικά προπόνηση, η διοίκηση περίμενε απλώς να ολοκληρωθεί η συμφωνία με τον Hughton για να προβεί και στις δύο ανακοινώσεις.

Θα πω κάτι που λέω πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις. Οι Tricky Greeks δεν είναι ούτε Lamouchi, ούτε Hughton, ούτε Μαρινάκης. Είναι Forest και μόνο Forest. Τα μόνα που μας μαγεύουν, μας εμπνέουν και θα μας κάνουν πάντα να ακολουθούμε τη Forest μέχρι και την Conference, αν χρειαστεί, είναι το σήμα και η φανέλα. Άντε, και η θέα του City Ground και του Trent την ώρα του αγώνα, το ηλιοβασίλεμα και γενικά όποια ώρα της ημέρας, του μήνα, του χρόνου. Τον Hughton θα τον στηρίξουμε, όπως και τον Lamouchi, και τον O'Neill, και όλους τους προηγούμενους, όπως και τη διοίκηση που τουλάχιστον στον οικονομικό τομέα μας έχει νοικοκυρέψει απίστευτα και έδωσε όραμα με το σχέδιο ανάπλασης του γηπέδου. Απλώς ελπίζουμε να μην ψάχνουμε πάλι προπονητή το καλοκαίρι, ή -ακόμα χειρότερα- τη Boxing Day. Εμείς οι οπαδοί έχουμε φάει πίκρες και πίκρες είκοσι χρόνια τώρα και ακόμα έχουμε υπομονή. Οι διοικήσεις (για να μη μας πουν ότι αφήνουμε έξω και τις προηγούμενες) δεν έχουν. Εκείνες κάνουν κουμάντο και όχι εμείς. Αλλά, ρε αδερφέ, από το καλοκαίρι του 2012 κι έπειτα έχουμε αλλάξει μια ολόκληρη ενδεκάδα προπονητές. Βαρεθήκαμε κι εμείς να μας κοροϊδεύουν οι αντίπαλοι οπαδοί...

* Η φωτογραφία είναι από την ιστοσελίδα της εφημερίδας Nottingham Post.