Μπορεί μία ομάδα που έχει σκοράρει μόλις ένα (1) γκολ σε επτά φιλικά να βάζει στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος τρία (3) στο πρώτο ημίχρονο; Φυσικά, αν τη λένε Nottingham Forest. Εύγε πράκτωρ Nuno Espírito Santo, κατάφερες να ρίξεις στάχτη στα μάτια όλων, Άγγλων και... Ελλήνων, με τα παράπονα που εξέφρασες τις προάλλες, τύπου "Δεν είμαστε ακόμα με τίποτα έτοιμοι", "Δεν προετοιμαστήκαμε όπως θέλαμε", "Δεν πρόλαβαν οι νέοι να αναπτύξουν φιλικούς δεσμούς με τους παλιότερους", "Έχουμε μεγάλο πρόβλημα". Πλέον το πρόβλημα το έχουν όσοι μας περιμένουν στη γωνία για να μας πυροβολήσουν με την πρώτη ευκαιρία...

Όσοι παρακολουθήσατε τον αγώνα με τη Brentford, στον οποίο η Forest κατόρθωσε με οδηγό ένα καταιγιστικό πρώτο ημίχρονο να νικήσει σε πρεμιέρα πρωταθλήματος μετά από... οκτώ (!) χρόνια (2017, Championship, Forest-Millwall 1-0 με γκολ του νεοφερμένου Barrie McKay), καταλαβαίνετε τι εννοώ. Γιατί αυτό που είδαμε ήταν μια ομάδα έτοιμη να "δαγκώσει", να κλείσει την αντίπαλό της στα καρέ, να μαζέψει κάθε δεύτερη μπάλα που κυκλοφορούσε, και τελικά έχοντας σε σούπερ μέρα τους δύο πιο δημιουργικούς της παίκτες (Morgan Gibbs-White, Elliot Anderson) να δώσει στον Chris Wood την ευκαιρία να γιορτάσει το νέο του συμβόλαιο ξεκινώντας ακριβώς από εκεί που σταμάτησε (δύο γκολ), αλλά και στον Dan Ndoye ένα ονειρεμένο ντεμπούτο στην προσπάθειά του να μπει με επιτυχία στα παπούτσια που άφησε πίσω του ο Anthony Elanga.

Και για να το σοβαρέψουμε λίγο, και να μη νομίσετε πως εθελοτυφλούμε, ο Nuno δεν είχε... καθόλου άδικο. Η ομάδα έχει μια καταπληκτική ενδεκάδα, ίδια κατά τα 10/11 της με πέρσι (με μόνη αλλαγή τον Ndoye στη θέση του Elanga). Στον πάγκο είναι το πρόβλημα. Το βάθος είναι το μεγάλο ζητούμενο της χρονιάς, που έχει πλέον υποχρεώσεις ΚΑΙ στην Ευρώπη και όλοι θα χρειαστούν ανάσες. Και με τον Jota Silva περίπου φευγάτο και ρεζέρβες πλάγιους μπακ τους Eric Moreira και Omar Richards που δεν υπολογίζονται (ούτε στην 20άδα δεν ήταν σήμερα, αντί του Γερμανού πιτσιρικά προτιμήθηκε ως δεξί μπακ ο... Jair Cunha και αντί του πρώην "ερυθρόλευκου" Άγγλου... ο κανένας) είναι φανερό ότι η ομάδα πονάει στα άκρα. Άλλωστε γι' αυτό αποκτήθηκε ο Omari Hutchinson, που θα είναι η εναλλακτική λύση αντί του Ndoye στα δεξιά, όπως και ο James McAtee που θα προσπαθήσει να ξεκουράσει λίγο τον MGW (το δίδυμο ανακοινώθηκε χθες και παρουσιάστηκε σήμερα με κάθε επισημότητα στο City Ground, χωρίς όμως να πάρει θέση παρά μόνο στην κερκίδα). Γι' αυτό είναι σχεδόν έτοιμη η επιθετική λύση του Arnaud Kalimuendo, γι' αυτό ψήνεται σιγά σιγά ο Douglas Luiz για να βοηθήσει Ibrahim Sangaré και Ryan Yates στο "6", γι' αυτό έγινε προσπάθεια να αποκτηθεί και ο Rico Lewis πριν αυτός δηλώσει -σήμερα- πιστός στη Manchester City. Κανείς στη Forest δεν αγνοεί ότι ο πάγκος μας είναι πιο ρηχός κι από το... Σχινιά. Αλλά το παλεύουμε...

Θα πει κάποιος, παίξαμε με μια προβληματική Brentford. Ισχύει. Με νέο και άπειρο προπονητή (Keith Andrews) που έχει το κολοσσιαίο έργο να αντικαταστήσει επάξια τον επί 7 χρόνια περίπου... θαυματοποιό Thomas Frank που πήγε στην Tottenham, με τον γκολκίπερ Mark Flekken πλέον στη Leverkusen (καλά, εδώ το κενό δεν είναι μεγάλο αφού αποκτήθηκε ο εγνωσμένης αξίας Caoimhín Kelleher), το "μυαλό" της Christian Nørgaard στην Arsenal, τον κινητήριο μοχλό της στην επίθεση Brian Mbeumo στη Manchester United και την αιχμή του δόρατός της Yoane Wissa, για τον οποίο ενδιαφερθήκαμε κι εμείς αλλά... μας σνόμπαρε, να κρατάει την αναπνοή του και να δηλώνει ότι δεν κατεβαίνει αν δεν τον αφήσουν να φύγει. Πολλά, πολλά προβλήματα... Ο Andrews προσπάθησε όσο μπορούσε να στηρίξει την ομάδα στους παλιούς, για να σώσει ό,τι γινόταν από πλευράς ομοιογένειας, αλλά απέναντι στη Forest που βρήκε μπροστά του στο πρώτο ημίχρονο έτρωγε τη μια σφαλιάρα μετά την άλλη και στο δεύτερο βρήκε μια τυχερή φάση κι απλώς έκανε το σκορ πιο αξιοπρεπές... Όμως όλα αυτά σε τίποτα δε μειώνουν την προσήλωση και τον επαγγελματισμό που έδειξαν οι δικοί μας. Ίσα ίσα, που με τα θεματάκια των Bees ο σημερινός αγώνας έγινε γι' αυτούς ένα μεγάλο "πρέπει", παρά την αρνητική παράδοση στις πρεμιέρες. Και τα κατάφεραν. 

Τα κατάφεραν κυρίως γιατί από τη σέντρα κιόλας, μόλις έληξε η σιγή του ενός λεπτού για τους αδικοχαμένους Diogo Jota και André Silva που τηρήθηκε σε όλα τα γήπεδα της Premier League και μαζεύτηκε το φανταστικό πανό των αγαπημένων Forza Garibaldi ("And into the Forest I go to lose my mind and find my soul", από τον Σκοτσέζο εξερευνητή John Muir), έπιασαν τους Λονδρέζους από το λαιμό. Και μόλις στο 5' ο Anderson εκτέλεσε ένα κόρνερ από αριστερά, ο Wood σηκώθηκε για κεφαλιά, ο Igor Thiago και ο Michael Kayode προφανώς από την... τρομάρα τους μπερδεύτηκαν μεταξύ τους, ο Νεοζηλανδός είδε τη μπάλα ξαφνικά μπροστά του και χωρίς να την αφήσει καν να σκάσει κάτω της έδωσε μια με το δεξί και την έστειλε στα δίχτυα, ανοίγοντας λογαριασμό πολύ νωρίς. Μέσα στους τρελούς πανηγυρισμούς στον πάγκο ο προπονητής τερματοφυλάκων Rui Barbosa χτύπησε το κεφάλι του στο στέγαστρο και χρειάστηκε έξι ράμματα! Μέχρι το εικοσάλεπτο οι φιλοξενούμενοι δεν μπορούσαν όχι να περάσουν τη σέντρα αλλά ούτε καν ν' αλλάξουν δυο πάσες, και στο 11' ο Gibbs-White και ο Anderson έκρυψαν τη μπάλα στην αντίπαλη περιοχή, με τον Elliot όμως να σουτάρει πάνω στον Sepp van den Berg, ενώ στο 18' ο Nathan Collins πρόλαβε τον Wood μετά από πολύ όμορφη πάσα του Gibbs-White και στην εξέλιξη της φάσης ο Anderson σούταρε πάνω στον Kelleher. 

Ακολούθησε ένα διάστημα ισορροπίας, με τη Brentford να παίρνει ανάσα και να δημιουργεί δύο φάσεις, τη μία μάλιστα από δικό μας λάθος: στο 24' ο Gibbs-White έχασε τη μπάλα μεταξύ περιοχής μας και κέντρου, πιθανότατα και με φάουλ, απο τον Mathias Jensen, που προχώρησε χωρίς να τον κλείσει κανείς και από το ύψος της περιοχής σούταρε δυνατά για να βγάλει όμορφα ο Matz Sels με το ένα χέρι, ενώ στο 40' ο Rico Henry ταλαιπώρησε τον Ndoye και σέντραρε χαμηλά στην περιοχή, με τον Thiago να επωφελείται από τη στραβοκλωτσιά του Jensen και τον Neco Williams να του βάζει την κόντρα για το κόρνερ. Από κει και πέρα, όμως, η Forest έδωσε ρεσιτάλ αποτελεσματικότητας. Στο 42' ο Gibbs-White ξέφυγε από τον Kayode κοντά στην αριστερή γωνία της περιοχής, έκανε σέντρα στο πέναλτι κι εκεί ο Ndoye μάς έδειξε ότι... διαθέτει και κεφάλι, προλαβαίνοντας τον Henry και γράφοντας με φοβερή κεφαλιά στο δεξί "Γ" του ανήμπορου Kelleher για το 2-0. Ακολούθησε φυσικά ο πανηγυρισμός-σήμα κατατεθέν της γάτας που βγάζει νύχια... Και στις καθυστερήσεις ο Player of the Match Anderson, o "Geordie Maradona" μας, συνδύασε κλέψιμο πίσω από το κέντρο με ιδανική κάθετη με τη μία στον κενό χώρο, όπου πετάχτηκε ο Wood στην πλάτη της άμυνας, απέφυγε και τον Ιρλανδό γκολκίπερ και έκανε το 3-0 μέσα σε αποθέωση!

Κακά τα ψέματα, μετά από μια επίπονη προετοιμασία το ζητούμενο ήταν πια μια καλή διαχείριση. Ήταν επόμενο να αντιδράσει η Brentford μπας και σώσει κάτι, και η κίνηση του Andrews να βάλει τον σκόρερ του δεύτερου γκολ στο περσινό 0-2 (που κατά μία έννοια μάς στέρησε το Champions League) Kevin Schade στη θέση του ανύπαρκτου και άπειρου από Premier League Antoni Milambo έδωσε μια ώθηση στους Bees. Έτσι στο 51' σε  μια φάση διαρκείας στα καρέ μας ο Keane Lewis-Potter σούταρε ψηλά, και τρία λεπτά αργότερα ο ίδιος παίκτης (που αν θυμάστε στο 0-2 είχε ανοίξει "βεντέτα" με τον Elanga) μετά από ένα αβέβαιο διώξιμο του Sels με τη γροθιά προσπάθησε να τον κρεμάσει με κεφαλιά αλλά αστόχησε ελάχιστα. Στην αμέσως επόμενη επίθεση ένας μακρινός κεραυνός του Sangaré ανησύχησε πολύ τον Kelleher, που ανακουφίστηκε με τη σειρά του βλέποντας τη μπάλα να περνάει πάνω από το οριζόντιο δοκάρι. 

Η φάση του αγώνα έγινε σίγουρα στο 63', με τη σέντρα του Callum Hudson-Odoi από αριστερά και το φοβερό ανάποδο ψαλίδι του Gibbs-White από το ύψος του πέναλτι που έστειλε τη μπάλα μόλις άουτ, αλλιώς θα έβαζε υποψηφιότητα ακόμα και για γκολ της χρονιάς από τόσο νωρίς. Στο 71' η μπάλα... χάθηκε πάλι από Gibbs-White και Wood και ο Kayode σαστίζοντας την έστειλε προς το τέρμα του, όπου ο Kelleher την πρόλαβε λίγο πριν περάσει τη γραμμή! (Στη φάση ελέγχθηκε περίπτωση πέναλτι επί του MGW, χωρίς όμως να δοθεί.) Όλα έδειχναν Forest, όμως, αφού στο 73' από δυνατή εκτέλεση πλαγίου του Ιταλού μπακ ο Sels μπλόκαρε δύσκολα την κεφαλιά του van den Berg, τρία λεπτά μετά, σε μια ανύποπτη φάση, στην εξέλιξη της εκτέλεσης ενός κόρνερ, ο Sangaré, από τους κορυφαίους της Forest σήμερα, προσπαθώντας να μαρκάρει και να απομακρύνει  ταυτόχρονα, είδε τη μπάλα που είχε φάλτσα να κυλάει πάνω στον ώμο του και να βρίσκει στο χέρι του. Δεν το ήθελε, αλλά σωστά ο Peter Bankes καταλόγισε το πέναλτι. Ο Thiago εκτέλεσε στο κέντρο της εστίας, ξεγελώντας τον Sels που έπεσε δεξιά, δίνοντας μια ελπίδα στους φιλοξενούμενους να ξαναμπούν στο ματς. Αυτό δεν έγινε ποτέ. Η Forest διαχειρίστηκε τέλεια τα τελευταία λεπτά, στα οποία δεν έγινε φάση από κανέναν, ξεκουράζοντας μάλιστα Wood, Ndoye και MGW με Igor Jesus, Jota και Yates στις θέσεις τους, και στρέφει πλέον την προσοχή τους στο συναισθηματικά φορτισμένο (για να το πούμε ευγενικά) παιχνίδι με την Crystal Palace στο Λονδίνο την άλλη Κυριακή. Οι Λονδρέζοι σήμερα απέσπασαν 0-0 στο Stamford Bridge από την Chelsea, παίζουν την Πέμπτη στο Selhurst Park με τη Fredrikstad για το Conference League και φυσικά θέλουν να ξεσπάσουν πάνω μας την οργή τους για την "ευθύνη μας" για τον υποβιβασμό τους από το Europa, αρνούμενοι πεισματικά να παραδεχτούν τις "πατάτες" των αφεντικών τους...

Από τα υπόλοιπα αποτελέσματα της πρεμιέρας ξεχώρισαν η εντυπωσιακή επάνοδος της Sunderland μετά από οκτώ χρόνια απουσίας (3-0 εντός την αξιολύπητη West Ham), το άνετο πέρασμα της Manchester City από το Molineux (4-0 τους Wolves) και φυσικά το 1-0 της Arsenal μέσα στο Old Trafford επί της Manchester United, σ' έναν αγώνα που έληξε πριν από λίγο. Κατά τα άλλα είχαμε Liverpool-Bournemouth 4-2 (σ' ένα ματς που από 2-0 έγινε 2-2 και κρίθηκε στα τελευταία λεπτά), Aston Villa-Newcastle 0-0, Brighton-Fulham 1-1 (ισοφάρισαν οι Λονδρέζοι στο 96') και Tottenham-Burnley 3-0. Η πρεμιέρα ολοκληρώνεται αύριο με την αναμέτρηση Leeds-Everton.

Forest: Sels, Aina, Milenković, Murillo, Williams, Sangaré, Anderson, Ndoye (Jota Silva 79'), Gibbs-White (Yates 84'), Hudson-Odoi, Wood (Igor Jesus 79').
Brentford: Kelleher, Kayode, Collins, van den Berg, Henry (Hickey 88'), Yarmoliuk, Jensen (Henderson 69'), Lewis-Potter (Onyeka 69'), Milambo (Schade 46'), Carvalho, Thiago. 
Σκόρερς: Wood 5', 45+2', Ndoye 42' - Thiago 78' (πέναλτι).
Διαιτητής: Peter Bankes. Κίτρινες: Williams 53' - Collins 52', Hickey 90'.
Θεατές: 29.949. 

Nuno Espírito Santο: "Ξεκινήσαμε καλά τον αγώνα και τη σεζόν γενικότερα. Είμαι πολύ ικανοποιημένος, αφού θεωρώ ότι παίξαμε πραγματικά καλά. Στην αρχή του παιχνιδιού τα παιδιά έβγαζαν φωτιές. Πετύχαμε νωρίς το πρώτο γκολ και ηρεμήσαμε, ο κόσμος μάς έδωσε ενέργεια και το παιχνίδι μας άρχισε να ρέει. Δεν θα μπορούσα να ζητήσω καλύτερο ξεκίνημα. Πριν από το δεύτερο γκολ μας η Brentford είχε μια καλή ευκαιρία, αλλά στο υπόλοιπο ημίχρονο ελέγχαμε το ματς, είτε με τη μπάλα στα πόδια μας είτε χωρίς αυτή, πρεσάροντας και περιορίζοντας τις κινήσεις των παικτών της. Τώρα πρέπει να κάνουμε την αποκατάστασή μας και να δούμε πώς θα προχωρήσει η δουλειά μας, γιατί την άλλη Κυριακή έχουμε ένα ακόμα δύσκολο ματς. Για σήμερα τι άλλο μπορούσε να ζητήσει κανείς; Το City Ground παλλόταν ολόκληρο, ήταν για μας μια υπέροχη μέρα. Ο Ndoye έκανε ένα καλό ντεμπούτο, ήταν αφοσιωμένος στα αμυντικά του καθήκοντα -πράγμα πάντα σημαντικό- αλλά είναι τόσο ταλαντούχος που ειλικρινά πιστεύω ότι έχει να δώσει πολύ περισσότερα".

* Η φωτογραφία είναι από την επίσημη ιστοσελίδα του συλλόγου.