H Reading είναι... ξηγημένη ομάδα. Παλιότερα της είχα αφιερώσει τον τίτλο: "Ευτυχώς που υπάρχεις κι εσύ". Έχει τον τρόπο της να εμφανίζεται εκεί που καιγόμαστε για αποτέλεσμα και να μας το προσφέρει απλόχερα, ειδικά στο City Ground. Το απόγευμα έβλεπα ένα αφιέρωμα της σελίδας του συλλόγου στο Facebook με γκολ από παλιές αναμετρήσεις, είδα μεταξύ άλλων εκείνο το 4-0 στις αρχές της θητείας του Stuart Pearce με Michail Antonio, Britt Assombalonga και Matty Fryatt και σκεφτόμουν: "Βρε, λες;" Και -ω του θαύματος- ήρθε η τεσσάρα, αλλά δεν μπορούμε να τη χαρούμε όσο θα θέλαμε...

Κρίμα, πολύ κρίμα σ' έναν αγώνα που καθαρίζεις τόσο εντυπωσιακά να μη σκέφτεσαι τα γκολ (και τι γκολ! Ποιήματα και τα τέσσερα!) που πέτυχες, αλλά να αγωνιάς για δύο σοβαρούς τραυματισμούς. Από το πρώτο ημίχρονο κιόλας, ο Max Lowe βγαίνοντας έδειξε στον Steve Cooper τη βουβωνική του χώρα, δίνοντάς του να καταλάβει ότι την ξανάπαθε στο ίδιο σημείο όπου είχε τραυματιστεί στις 20 Νοεμβρίου (κατά διαβολική σύμπτωση πάλι εναντίον της Reading) και επέστρεψε μετά από δύο μήνες. Και στο 89', ενώ τα πάντα είχαν κριθεί, σε μια ανύποπτη φάση ο Steve Cook έπεσε στο χορτάρι και χτυπιόταν καθώς πολύς κόσμος μαζεύτηκε από πάνω του. Μετά από αρκετή ώρα μπήκε το φορείο και όλοι πάγωσαν, τελικά δεν το χρειάστηκε και βγήκε υποβασταζόμενος από τους φυσικοθεραπευτές της ομάδας αφήνοντας μια αχτίδα αισιοδοξίας να τρυπώσει μέσα στη μαυρίλα, αλλά πού να ηρεμήσει κανείς εντελώς (προσωπικά έχω δει και παίκτη που έχει πάθει χιαστό να αποχωρεί με τέτοιο τρόπο και δεν θα ησυχάσω μέχρι να βγει η τελική διάγνωση). 

Ήταν ένα εντελώς άδικο να φύγουν οι πάντες από το γήπεδο με αυτό το συναίσθημα. Όλα είχαν πάει μια χαρά, ακόμα και τα υπόλοιπα αποτελέσματα που μας επέτρεψαν να πλησιάσουμε ξανά την εξάδα στους δύο βαθμούς ενώ ακολουθεί ένα ακόμα ματς εντός έδρας. Η Forest του δεύτερου ημιχρόνου ήταν πραγματικά να την πιεις στο ποτήρι, δεν κινδύνεψε σχεδόν καθόλου και πήρε παραμάζωμα την έτσι κι αλλιώς χειρότερη άμυνα της κατηγορίας, προσφέροντας θέαμα και ανεβάζοντας τη διαφορά τερμάτων της στο +16 (μην το θεωρείτε ασήμαντο, θυμηθείτε τις πιθανές ισοβαθμίες στο τέλος, όπου στην Αγγλία δεν μετράνε τα μεταξύ των ομάδων αποτελέσματα παρά μόνο αυτή). 

Γιατί αναφέρομαι στο δεύτερο ημίχρονο; Γιατί απλούστατα στο πρώτο οι Reds, που είχαν τον Philip Zinckernagel εκτός αποστολής (άλλος τραυματισμός άραγε αυτός;) και τον Jack Colback να παίρνει θέση στην ενδεκάδα, με τον Keinan Davis να επανέρχεται επίσης αντί του Sam Surridge, έπαιξαν μπάλα μόνο πέντε λεπτά. Και αυτά ήταν τα πρώτα. Όποιος έχασε την έναρξη του ματς για να προλάβει να πιει μια τελευταία μπύρα, κακό του κεφαλιού του. Πέρασαν μόλις 17 δευτερόλεπτα για να μαζέψουν οι Royals τη μπάλα από τα δίχτυα τους χωρίς να την ακουμπήσουν καν (δεν είναι ρεκόρ, αφού ο Jack Lester είχε σκοράρει στα 14'' το 2000 εναντίον της Norwich, στο παρθενικό του γκολ με το Garibaldi). Κάναμε σέντρα, η μπάλα πήγε δεξιά στον Joe Worrall, αυτός πέρασε μια υπέροχη τρύπα για τον Djed Spence που είχε κιόλας προωθηθεί, συρτή σέντρα στο ύψος της μικρής περιοχής. κοντρόλ από τον Davis με πλάτη στο τέρμα, στροφή 180 μοιρών, δυνατό σουτ, 1-0, ντελίριο. Και πραγματικά, αφού πριν ακόμα συμπληρωθεί το πεντάλεπτο σε ένα καλοχτυπημένο φάουλ του James Garner από δεξιά η μπάλα πέρασε σφυρίζοντας μπροστά από το τέρμα των φιλοξενουμένων χωρίς κανείς να τη σπρώξει μέσα και το ίδιο συνέβη με άλλο ένα γύρισμα στην περιοχή από τον Brennan Johnson, ο κόσμος προφανώς το πίστεψε: "Τους έχουμε, αυτοί θα φάνε πολλά".

Το κακό ήταν ότι το πίστεψαν και οι παίκτες, ότι η Reading θα εξακολουθούσε να τηρεί παθητική στάση. Όμως οι Royals, που έχουν στον πάγκο το υπηρεσιακό δίδυμο Paul Ince-Michael Gilkes καθώς έλυσαν τη συνεργασία τους με τον Veljko Paunović μετά την πρόσφατη νίκη (!) με 3-2 μέσα στο Preston, δεν ήταν κορόιδα να το κάνουν βλέποντας τους δικούς μας να είναι ασυγκέντρωτοι, απρόσεκτοι, χαλαροί και πάντα δεύτεροι στις διεκδικήσεις. Βγήκαν σιγά σιγά από το καβούκι τους και στην αρχή απλώς... χτυπούσαν στο ψαχνό (ο πρώην πρωταθλητής Αγγλίας με τη Leicester Danny Drinkwater μάλιστα το παράκανε, παρόντος του συμπαίκτη του σ' εκείνη την ομάδα-θαύμα Wes Morgan, που ήταν σήμερα ο τιμητικός προσκεκλημένος της Forest στο ματς - γιατί ο Big Wes είναι και δικός μας θρύλος και τον αγαπάμε). Στο 26' γλιτώσαμε την ισοφάριση όταν σε κόρνερ από τα δεξιά μετά από καραμπόλες η μπάλα χτύπησε στα πόδια του Cook που δεν το περίμενε και κατέληξε αριστερά στη μικρή περιοχή στον Michael Morrison, που είχε μόνο τον Ethan Horvath ανάμεσα σ' αυτόν και τα δίχτυα αλλά ο Αμερικανός, που μάλλον έχει βάλει σκοπό να φάει για τα καλά τη θέση του Brice Samba, τον νίκησε. Ο Horvath χρειάστηκε να επέμβει και στο 39', μετά από φοβερή προσπάθεια του Yakou Méïté, που νίκησε τον Scott McKenna στον αέρα και τον Worrall πάνω στη γραμμή του πλαγίου και σούταρε πονηρά από την τελική (!), όπως και στις καθυστερήσεις, όταν ο Tom Ince χτύπησε φάουλ από αριστερά, ο Morrison έπιασε την κεφαλιά στο δεύτερο δοκάρι και ο γκολκίπερ της Forest οριζοντιώθηκε και έδιωξε ψηλά στον αέρα ανάμεσα σε πολλές κίτρινες φανέλες που διεκδίκησαν την τελική επαφή για να στείλουν τη μπάλα στα δίχτυα. Στο 41' ο Cafú είχε πάρει τη θέση του τραυματία Lowe και πήγε μπροστά, με τον Garner να οπισθοχωρεί και τον Colback να καλύπτει τη θέση του Max όπως έκανε και στη διάρκεια της δίμηνης απουσίας του, και στο 43' ο Πορτογάλος έφαγε τη ντρίμπλα από τον Ince, που σέντραρε από αριστερά και ο Josh Laurent, ευτυχώς για μας, έστειλε τη σκαστή κεφαλιά του άουτ ενώ ο Horvath αυτή τη φορά είχε εξουδετερωθεί.

Ο Cooper, που στραβομουτσούνιασε αρκετές φορές στο πρώτο ημίχρονο βλέποντας τους παίκτες του να χαλαρώνουν και να μην επιδιώκουν το απλό αλλά την... ποικιλία, σίγουρα είχε να πει αρκετά στα αποδυτήρια, κι αυτά έπιασαν τόπο. Η Forest μπήκε μέσα με τον αέρα της ομάδας που διεκδικεί πλέι-οφ και σφυροκόπησε επί αρκετά λεπτά την εστία της Reading, χωρίς να κάνει την κλασική φάση αλλά έχοντας τους φιλοξενούμενους συνέχεια στην τσίτα, με τα φάουλ του Garner, τις επελάσεις του Spence και τις προσπάθειες του Cafú, που έμπαινε κι αυτός σιγά σιγά στο κλίμα. Το γκολ φαινόταν ζήτημα χρόνου, και ήταν. Στο 62' ο Worrall πέρασε άλλη μια κάθετη πάσα, αυτή τη φορά στον Davis. Το "τανκ" από την Aston Villa με σπάσιμο της μέσης άφησε πίσω του τον Scott Dann και τον νεοεισελθόντα Ovie Ejaria, πέρασε αέρας από τον Drinkwater που ήρθε για βοήθεια, μπήκε σαν σίφουνας στην περιοχή και με αριστερό εσωτερικό φάλτσο έστειλε τη μπάλα πρώτα στο δεξί δοκάρι του Luke Southwood και μετά στα δίχτυα του. Ήταν γκολάρα και τη χάρηκε πολύ, τόσο που έβγαλε και τη φανέλα του και εισέπραξε την κίτρινη κάρτα, σιγά όμως μην τον ένοιαξε. Βγήκε μέσα σε αποθέωση και με το βραβείο του Man of the Match στο τσεπάκι στο 70', αφού ο Cooper αποφάσισε ότι δεν υπήρχε νόημα να τον αφήνει να τρώει ξύλο (λίγο πριν το γκολ κούτσαινε ελαφρά από άλλη μια κλωτσιά του Drinkwater).

Ο Surridge πήρε τη θέση του, ενώ η Reading εξακολουθούσε να είναι εντελώς ακίνδυνη (στο 66' ο Horvath έκανε μια λάθος απομάκρυνση, αλλά διόρθωσε ο ίδιος αποκρούοντας σε κόρνερ το σουτ του Drinkwater που πήγε να του βάλει γκολ από πολύ μακριά). Έβαλε και τον Lucas João επιτιθέμενη πλέον με τέσσερις, κι αυτό άνοιξε κι άλλους διαδρόμους για τους δικούς μας. Έτσι στο 75' ο Spence έκανε τις ντρίμπλες του από τα δεξιά και στο ύψος της περιοχής άφησε τη μπάλα στον Ryan Yates, που κοντρόλαρε και από πολύ μακριά έπιασε ένα δυνατό σουτ και κάρφωσε τη μπάλα στην αριστερή γωνία του Southwood, σκοράροντας για τρίτο σερί ματς! Ναι, ο παίκτης για τον οποίο γκρινιάζουν εδώ και χρόνια οι προπονητές του πληκτρολογίου κι αυτός συνέχεια τους δείχνει πόση ιδέα (δεν) έχουν από μπάλα... Ξεκούραση και για τον Johnson, που παραδόξως δεν φάνηκε σχεδόν καθόλου στο παιχνίδι, και αμέσως μόλις μπήκε ο Xande Silva δέχτηκε ένα υπέροχο άνοιγμα του Cafú με τη μία μετά από απομάκρυνση του Worrall, προχώρησε δεξιά, έβγαλε φανταστική μπαλιά στην περιοχή κι εκεί πια ο Surridge είχε εύκολο έργο, σκοράροντας με δεξί πλασέ, για δεύτερο σερί ματς αυτός. Από κει και πέρα ως το τέλος δεν έγινε τίποτα εκτός από τη μοιραία φάση του 89', όπου από μια ασυνεννοησία μεταξύ Yates και Cook επωφελήθηκε ο Brandon Barker, ο ανίκητος Horvath έπιασε και το δικό του σουτ, αλλά ο Cook είχε πάθει τη ζημιά προσπαθώντας να ανακόψει τον αναπληρωματικό των Royals. To αριστερό του πόδι έδειξε να "κολλάει" στο χόρτο, οι Reds που είχαν κάνει όλες τους τις αλλαγές ολοκλήρωσαν τον αγώνα με δέκα και πλέον αναμένονται τα μαντάτα από το γιατρό...

Την Τετάρτη η Forest παίζει πάλι στο City Ground, απέναντι στη φιλόδοξη QPR, που θα έχει μία μέρα λιγότερη να ξεκουραστεί, αφού αύριο κλείνει το πρόγραμμα της 37ης αγωνιστικής παίζοντας στο Kenilworth Road με την επίσης "εξαδάτη" Luton (εννοείται ότι η ισοπαλία μάς βολεύει πολύ). Με νίκη οι Reds θα πάνε με άλλον αέρα στην τελευταία δεκάδα των αγώνων τους (χρωστάμε και τα παιχνίδια με Coventry και Fulham που αναβλήθηκαν λόγω Κυπέλλου). Κατά τα άλλα, όπως είπαμε, πλησιάσαμε στους δύο βαθμούς την εξάδα. Μας άρεσε το χθεσινό 2-2 της Huddersfield εκτός με τη West Brom (0-2 στο 85' ήταν), μας άρεσε η ήττα της Blackburn -που με τραυματία τον Ben Brereton Díaz παραπατάει- στο 92' εντός από τη Bristol City (0-1), μας άρεσε η συντριβή της ανεβασμένης Sheffield United στο Coventry (4-1), μας άρεσε και η λευκή ισοπαλία του Λονδίνου ανάμεσα σε Millwall και Middlesbrough. Κατά τα άλλα είχαμε Barnsley-Fulham 1-1 (στο 86' ισοφάρισαν οι επίδοξοι πρωταθλητές), Birmingham-Hull 0-0, Blackpool-Swansea 1-0, Bournemouth-Derby 2-0, Cardiff-Preston 0-0 και Peterborough-Stoke 2-2.

Forest: Horvath, Worrall, Cook, McKenna, Spence, Colback, Yates, Lowe (Cafú 41'), Garner, Johnson (Silva 78'), Davis (Surridge 70').
Reading: Southwood, Yiadom, Morrison, Dann, McIntyre, Rinomhota (Ejaria 57'), Drinkwater (João 72'), Ince, Laurent, Hoilett (Barker 78'), Méïté.
Σκόρερς: Davis 1', 62', Yates 75', Surridge 79'.
Διαιτητής: Thomas Bramall. Κίτρινες: Colback 32', Davis 63' - Ince 9', Yiadom 28', Drinkwater 38', Morrison 50'.
Θεατές: 28.128 (Forest: 27.095).

Steve Cooper: "Πολύ καλή νίκη με τέσσερα υπέροχα γκολ. Προφανώς κάναμε το τέλειο ξεκίνημα. Όχι μόνο επειδή σκοράραμε, αλλά και για τον τρόπο με τον οποίο το πετύχαμε. Όμως δεν χτίσαμε πάνω σ' αυτό το γκολ και τα παιδιά ξέρουν ότι το ημίχρονο ήρθε στη σωστή στιγμή. Στο δεύτερο μέρος παίξαμε όπως θέλουμε να παίζουμε και πετύχαμε άλλα τρία γκολ, ενώ θα μπορούσαμε να είχαμε βάλει ένα-δύο ακόμα, και διαχειριστήκαμε το παιχνίδι με ευκολία ως το τέλος. Παίξαμε με θέληση, μεταφέραμε το παιχνίδι στο μισό της Reading. Και τα τρία σέντερ μπακ μας είχαν περάσει τη σέντρα. Αυτό θέλουμε πάντα. Ο τρόπος που ζητάω από την ομάδα μας να παίζει είναι δύσκολος, αλλά όταν το κάνουμε σωστά φτιάχνουμε ωραία πράγματα. Ας συνεχίσουμε έτσι, και θα δούμε τι θα γίνει στη συνέχεια. Η νίκη ήρθε με κόστος, αφού χάσαμε δύο παίκτες με τραυματισμούς. Ο Cook μάλλον έχει πρόβλημα στον αστράγαλό του. Είναι νωρίς, δεν θέλω να πω πολλά. Απλώς ευχόμαστε να μην είναι πολύ σοβαρά τα πράγματα, τόσο γι' αυτόν όσο και για τον Max".

* Η φωτογραφία είναι από την επίσημη ιστοσελίδα του συλλόγου.